توان بخشی و توسعه انسانی در موسسه خیریه حضرت فاطمه زهرا ( س )
...هر کس انسانی را حیات بخشد ( هدایت کند ) ، مانند کسی است که همه مردم را حیات بخشیده است...
سوره مائده ، آیه شریفه ۳۲
به خدای هیچ کس را ثمر آن قدر نباشد * که به روی ناامیدی در بسته باز کردن
" شیخ بهایی "
نگاه جامعه به افراد بی سرپرست ، معلول ، نیازمند و محروم از برخی نعمت های خداوند متعال چگونه باید باشد؟ آیا باید با دید ترحم آمیز مورد توجه قرار گیرند؟ و یا صرفا برای اجر و ثواب اخروی به یاری آنان شتافت؟ ایا این انسان ها قادر نیستند گرهی از مشکلات جامعه را بگشایند؟ یا بر عکس می توانند به سهم خود در پیشرفت کشور دارای نقش بوده و چه بسا بتوان از طریق بالنده ساختن ظرفیت های وجودی آنان ، جامعه را متحول ساخت؟
اندیشمندان بر این باورند که چنین افرادی نه تنها سربار جامعه نیستند ، بلکه می توانند در پرتو آموزش و هدایت منطقی و صحیح به عوامل تاثیرگذار در جامعه تبدیل شوند.
نمونه های آن در سطح ایران و جهان فراوان اند. همه ما از کودکی داستان زندگی هلن کلر نویسنده آمریکایی را شنیده ایم. او اولین فرد نابینا و ناشنوایی بود که از دانشگاه فارغ التحصیل شد و در اوج اعتماد به نفس ، علاوه بر کتاب مشهور " زندگی من " یازده کتاب دیگر و مقاله های متعدد در زمینه نابینایی ، ناشنوایی ، مسائل اجتماعی و حقوق زنان به رشته تحریر درآورد. پروفسور ویلیام استیون هاوکینگ که سال گذشته ( ۲۰۱۸ میلادی ) درگذشت ، از کلیه قوای فیزیکی بدن محروم بود؛ اما این دانشمند بزرگ در حالی که یک فلج تمام عیار به شمار می رفت ، انسانی به شدت امیدوار ، بانشاط و باانگیزه بود که هرگز تسلیم کاستی ها و محرومیت ها نگردید و مجاهدت علمی را در دستور کار زندگی خود قرار داد ؛ به گونه ای که تئوری های او در علم فیزیک در دانشگاه های جهان مورد استناد قرار می گیرد.
هاوکینگ در پاسخ به این سوال که آیا خود را خوشبخت می داند؟ ، پاسخ می دهد : آری ! پرسشگر متعجب می شود ؛ زیرا با بیش از ۲۰ سال محدود بودن در یک صندلی چرخ دار و ناتوان از نوشتن و سخن گفتن ادعای خوشبختی را چه کسی باور می کند؟ هیچ کس جز خود استیون هاوکینگ !!
در ایران خودمان یکی از مبارزان دوران
قبل از پیروزی انقلاب به نام آقای حسین نوری توسط ساواک در زندان با آسیب جدی از ناحیه نخاع مواجه گردیده و در حالی که ویلچر نشین می شود، با مساعدت همسر فداکارش حیات نوینی را آغاز می نماید. این هنرمند بزرگ در مقابله با عمل شنیع کاریکاتوریست های دانمارکی در اوایل دهه ۱۳۸۰ ، که تصاویر وهن آلودی را از پیامبر بزرگ اسلام حضرت محمدابن عبدالله ( ص ) انتشار داده بودند ، در مقابل سفارت این کشور در تهران تصویر زیبایی از حضرت مریم ( ع ) با قلم مو و در حالی که آن را میان دندان های خود قرار داده بود ، نقاشی کرد و بر روی پرده ای بزرگ به نمایش گذارد.
بدون تردید ظهور استعدادهای چنین افرادی صرفا با فعالیت های دولت کافی به نظر نمی رسد و سازمان های مردم نهاد ( سمن ها ) می توانند در این زمینه ها بیشتر و بهتر کارگشا باشند.
موسسه خیریه حضرت فاطمه زهرا ( س ) با ایمان به توانمندی چهره هایی که به هر دلیل از سلامتی جسمانی برخوردار نبوده و یا از نعمت پدر و مادر محروم بوده و یا در اثر ناملایمات زندگی دچار آسیب های روحی و روانی شده اند و ... ، بستری را برای شکوفایی جان و تن آنان فراهم ساخته تا این ظرفیت های قابل توجه انسانی را شکوفا سازد. در حقیقت این مرکز توان بخشی به جای دادن ماهی ، ماهی گیری یاد می دهد و این استعداد ها را به برگ و بار می نشاند.
با عنایات خداوند متعال این موسسه مردم نهاد در طی بیش از ۱۶ سال فعالیت ( از سال ۱۳۸۱ تا کنون ) ، به توفیق هایی دست یافته که از این پس موارد و مصداق های آن از طریق رسانه ها و شبکه های اجتماعی به اطلاع مردم شریف خواهد رسید.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
محمد عباسی ابراهیم جعفری